بررسی میزان شیوع انگل های روده ای در بیماران مبتلا به دیابت در شهرستان های کرج و ساوجبلاغ(استان تهران از تیرماه ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۱)

بیماری دیابت شیرین یکی از مهم ترین بیماری های مستعد کننده جهت ابتلا به عفونت های فرصت طلب از جمله پارازیت های روده ای است. از آن جا که شیوع آلودگی بیماران دیابتی به انگل های روده ای تقریباً ناشناخته می باشد و تعیین روش درمان یا پیش گیری در این گروه از بیماران مشخص نیست، مطالعه حاضر با هدف بررسی حساسیت و شیوع عفونت های انگلی روده ای در بیماران دیابتی در 2 شهرستان کرج و ساوجبلاغ از استان تهران صورت گرفت و با گروه سالم(شاهد) مقایسه گردید. در این مطالعه توصیفی و مقایسه ای 500 نمونه مدفوع که شامل 250 نمونه مربوط به گروه شاهد(158 نفر زن و 92 نفر مرد) و 250 نمونه مربوط به گروه بیماران دیابتی(159 نفر زن و 91 نفر مرد) بود با روش های معمول آزمایشگاهی از تیرماه 1380 تا 1381 جمع آوری شد. روش تغلیظ فرمالین ـ اتر برای جست وجوی تمام انگل های روده ای و رنگ آمیزی اسید فست تغییر یافته برای تشخیص اووسیست کریپتوسپوریدیوم وسایر انگل های گروه کوکسید یا به کار برده شد. نتایج این مطالعه نشان داد که بیماران دیابتی از نظر آلودگی به انگل های روده ای در مقایسه با گروه سالم(شاهد) متفاوت بوده به طوری که در گروه بیماران 39 مورد(6/15%) و در گروه شاهد 25 مورد(10%) آلودگی داشتند و در مورد کریپتوسپوریدیوم که یک انگل فرصت طلب می باشد، این تفاوت معنی دار بوده است(05/0 p< ). در گروه بیماران حداقل 1 مورد انگل روده ای مشاهده شد که عبارت بودند از: ژیاردیالامبلیا 9 مورد(6/3%)، آنتامباکلی 9 مورد(6/3%)، کریپتوسپوریدیم 6 مورد(4/2%)، بلاستوسیتس هومنیس 6 مورد(4/2%)، یودامبابوچیپلی 2 مورد(8/0%)، آسکاریس لومبریکوئیدس 2 مورد(8/0%)، هیمنولپیس نانا 2 مورد(8/0%)، کیست 4 هسته ای 1 مورد(4/0%)، اندولیماکس نانا 1 مورد(4/0%) و تریکوموناس هومنیس 1 مورد(4/0%).